Carlo Minnaja, en 2005, okaze de la centjariĝo de Akademio de Esperanto, publikigis eseon kiun ni disponigas en nia retejo: “La cent jaroj de la ĉefa lingva institucio”.

Sinsekvo de centjariĝoj ornamas la jaron 2005: UKoj, revuo “Esperanto”, plej diversaj lokaj grupoj.
Ĉiuj havas sian signifon, sed pleje al strikte difinita kaj limigita komunumo: revuo al sia legantoj, kongreso al siaj fidelaj partoprenantoj, grupo al siaj grupanoj nunaj kaj iamaj. Ĉu estas io kio rilatas senescepte al ĉiuj E-lingvanoj? Eble la nura karakterizo por komunumo kiu identiĝas tra la lingvo estas la firmeco de la lingvo mem: ĉio alia, de la interna ideo al la evoluigo de komuna kulturo, de la interfratigaj kontaktoj ĝis la organizaj bataloj cedas al io konsiderata sankta: la lingvo. Kaj se oni volas ataki alikaŭzan malamikon kun la certeco esti sekvata de la popolo oni atakas lin sur la lingva kampo: “Li malrespektas la Fundamenton!”

Legi plu Historia eseo pri Akademio de Esperanto →